Ο Σίξτο Ροντρίγκεζ υπήρξε αυτοδίδακτος μουσικός. Πάντα στους δρόμους του Ντητρόιτ με το καπέλο του και τις μπότες να περπατάει σκυφτός, την κιθάρα του κρεμασμένη στην πλάτη. Η πραγματικότητα της πόλης τον απορροφούσε πλήρως, ήθελε αυτά που αισθανόταν να τα βάλει στο χαρτί κι έτσι βγήκαν οι στίχοι της μουσικής του. «Ερχομαι από την πραγματικότητα» ονόμασε ένα άλμπουμ του και αυτή η πραγματικότητα της πόλης του με τα μπαρ, τα μεγάλα αυτοκίνητα, τις φωτεινές νέον επιγραφές, τη δουλειά στα εργοστάσια, τις καμινάδες με τους καπνούς που διασπούσαν την ομίχλη του χειμώνα. Το πυκνό χιόνι στους δρόμους και το κρύο, τον κόσμο που έμπαινε στο μπαρ για να ζεσταθεί και να πιει μια μπίρα να ξεχάσει τα προβλήματα του.
